Diyar, nivîskarekî ciwan e, bi tiliyên ku bi salan di nanpêjiya malbata xwe da kar kiriye, nûçe di nav şewqa genim da, hema di bêbaweriyê da wergirt. Xelata Nûs, xelata herî bi navûdeng a kurteçîroknivîsên kurd, ya wî bû.

Piştî girtina nanpêjê, Diyêr bi salan dilê xwe di nav çîrokan de avêt, çîrokên Kurdewarî yên gundê xwe, li ser gelê xwe yê berxwedêr û bîna şîrîn a nanê taze dinivîsîn. Wî ji bo kovarên wêjeyê pêşkêş dikirin, hêviyên wî gelek caran li bîna redkirinê rastdihatin. Lê wî bi israra xwe, û bi teşwîqkirina dapîra xwe, Șemê, dilê xwe bi folklora gelê xwe ya weke komstêrkên li ezmanê reş xweş dikir.

Îsal, çîroka wî, ya bi sernavê “Nanpêj”, ya li ser ciwanê ku biryar da ku rêçika gundê xwe ya ji bîrkirî rizgar bike, li gel dadgeran dengê xwe bilind kir. Nanpêj, ku nexweş bû lê dilşad bû, li televîzyonê li ragihandinê temaşe dikir, çavên wî ji ber şîn bûn. Diyar bi lez û bez li ber destê xwe da, bi giraniya xelatê germiyeke dilşad li ser dilê xwe da.